تبیین تاثیر خشونت بر گرایش به خودکشی: مطالعه موردی دختران و زنان ۵۰-۱۵ ساله پیرانشهر

خودکشی یکی از معضلات و آسیب­های مهم اجتماعی است که تبعات عدیده­ای برای جامعه و خانواده­ها دارد. خودکشی در سال­های اخیر گریبان­گیری بیشتر جوامع، حتی جوامع کوچک و سنتی گشته و در این بین، جامعه شهری پیرانشهر نیز از این آسیب مصون نمانده است. بنابراین هداف از انجام این تحقیق، روشن ساختن تاثیر انواع خشونت­های خانگی (فیزیکی و روانی) بر گرایش زنان و دختران به خودکشی است. روش تحقیق، پیمایشی بوده و جامعه آماری تحقیق حاضر، شامل زنان و دختران واقع در بازه سنتی ۵۰-۱۵ ساله است که از این تعداد، ۳۹۵ نفر به عنوان نهایی انتخاب شده­اند. نتایج نشان داد که اولا، حدود ۳۰ درصد از زنان و دختران گرایش به خودکشی داشته و ثانیا، تاثیر خشونت روانی در گرایش آنان به خودکشی، بیش از تاثیر خشونت فیزیکی بوده است. همچنین، ضریب تعیین اصلاح شده به میزان ۶۷/۰ نشان می­دهد که تقریبا بیشتر تغییرات مرتبط با واریانس متغیر وابسته، توسط دو نوع خشونت مذبور، تبیین شده است. این امر نشان می­دهد که آثار خشونت در گرایش زنان و دختران به خودکشی، چشمگیر بوده است.