صحنه (زمان و مکان) و ابعاد عرفانی آن در غزل- داستان های عطار
Publish Year: 1392
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 27
This Paper With 16 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_RPRAZI-2-2_004
تاریخ نمایه سازی: 7 شهریور 1402
Abstract:
چکیده: عطار علاوه بر مثنوی در قالب غزل نیز قصهپردازی کرده و مجموعا ۶۲ قصه را در غزلیاتش آورده است. بررسی عناصر ساختاری این قصهها ما را با هنر عطار در داستان پردازی و افکار و اندیشه های وی در این زمینه آشنا میکند. یکی از عناصری که در این زمینه باید بررسی شود، صحنه (زمان و مکان) حوادث قصه است؛ زیرا عطار شاعری عارف است و در شعر به دنبال بیان آموزههای عرفانی خویش بوده است و صحنه (زمان و مکان) نیز در آثار عرفانی در بسیاری موارد دارای ابعاد عرفانی است. بررسی غزل - داستان های عطار نشان داد که زمان مورد استفاده عطار در قصههایش، معمولا شب یا سحرگاه است که این امر، نشان دهنده بعد عرفانی داستانهاست؛ زیرا شب و سحرگاه، زمان راز و نیاز و کشف و شهود عارفان است. مکان قصه ها هم معمولا مکان هایی چون خرابات، میخانه، حرم کبریا، درگاه عزت، مسجد، بتخانه، دیر و خانقاه است که همگی بر ابعاد عرفانی قصه میافزایند.
Keywords: