تاثیر رویکردهای توسعه منابع انسانی و مسئولیت اجتماعی پلیس بر تمایل به ترک خدمت افسران نیروی انتظامی.

این پژوهش به بررسی تاثیر توسعه منابع انسانی و مسئولیت اجتماعی سازمان بر تمایل به ترک خدمت با نقش میانجی تعهد سازمانی در ستاد فرماندهی نیروی انتظامی در استان مازندران پرداخته است روش پژوهش حاضر، ازنظر هدف، کاربردی بوده و برحسب روش، پژوهشی توصیفی پیمایشی بوده است جامعه آماری در این پژوهش افسران ستاد فرماندهی نیروی انتظامی در استان مازندران که ۱۲۰ نفر بودند که با جایگذاری در فرمول کوکران تعداد نمونه ۱۰۵ نفر تعیین شده است نمونه موردمطالعه به شیوه احتمالی به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. برای سنجش راهبردهای توسعه منابع انسانی از پرسش نامه شای (۲۰۰۵)، سنجش تمایل به ترک خدمت کارکنان از پرسشنامه تاچر و همکاران (۲۰۰۳)، برای سنجش مسئولیت اجتماعی سازمان پراهیتاری و اوزما (۲۰۰۷) و سنجش تعهد سازمانی کارکنان آلن ساکس (۲۰۰۶) استفاده شد. پایایی و روایی ابزار پژوهش با استفاده از ضریب بارهای عاملی، آلفاکرونباخ، پایایی ترکیبی، روایی صوری و روایی همگرا و روایی واگرا بررسی شدداده های حاصل با استفاده از smart- PLS و SPSS مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتندتحلیل داده ها نشان دادکه توسعه منابع انسانی و مسئولیت اجتماعی سازمان بر تعهد سازمانی کارکنان موثر بوده است همچنین توسعه منابع انسانی بر تمایل به ترک خدمت کارکنان موثر بوده است ولی مسئولیت اجتماعی تاثیر معناداری بر تمایل به ترک خدمت کارکنان نداردهم چنین یافته ی حاصل از آزمون سوبل نشان داد که تعهد سازمانی با ضریب معناداری ۶۹۷۲/. نقش میانجی را در رابطه علی بین توسعه منابع انسانی و تمایل به ترک خدمت کارکنان ایفا نمی کند ولی تعهد سازمانی با ضریب معناداری ۴۳/۲ نقش میانجی را در رابطه علی بین مسئولیت اجتماعی سازمان و تمایل به ترک خدمت کارکنان ایفا می کند. افسران ستاد فرماندهی نیروی انتظامی در استان مازندران معتقدند در قبال حمایت از آن ها از طریق اقدامات مدیریت منابع انسانی می تواند آن ها را بیشتر به سازمان متعهد سازد که به نوبه خود قصد ترک آن ها را کاهش می دهد.

Keywords:

توسعه منابع انسانی , مسئولیت اجتماعی پلیس , تمایل به ترک خدمت , تعهد سازمانی