«شیوه های تاثیرپذیری از قرآن در رمان های رضا امیرخانی»

کلام خداوند در جامع ترین کتاب آسمانی «قرآن» و در اوج بلاغت و فصاحت ادبی و محتوایی همواره از دیرباز الهام بخش شاعران و نویسندگان آشنا و مانوس با این موهبت الهی بوده و بدون تردید سرچشمه بسیاری از متون ادبی، خصوصا ادبیات تعلیمی بوده است. امیرخانی از نویسندگان جوان و توانای معاصر است که بیش از نویسندگان دیگر از قرآن به صورت های مختلفی در نوشته های خود بهره برده است و اصولا آغازگر کاربرد نوین آیات قرآن در حوزه رمان نویسی است که پیش از وی سابقه نداشته است. وی افزون بر انس و الفت با قرآن، شیوه های بدیعی را در تاثیرپذیری از قرآن با خلاقیت ادبی خود آفریده است. تنوع روش های بهره گیری از آیات قرآن در رمان های او در دو بخش بررسی می شود: شیوه های سنتی تاثیرپذیری از قرآن و نوآوری وی در تاثیرپذیری از آیات قرآن. نوآوری در رسم الخط، نوآوری در ترجمهواژه ها، تصویرآفرینی با واژه ها و آیات و نوآوری درکاربرد نشانه های قرآنی از جمله شیوه های منحصر به فرد او در بهره گیری از قرآن است. هدف اصلی رضا امیرخانی در به کارگیری این شیوه ها در رمان های خود، دستیابی به معانی جدید بوده و به هیچ عنوان قصد تحریف یا اهانت به ساحت مقدس قرآن را نداشته است. این جستار برمبنای تحلیل محتوای کیفی متن و جامعه متن پژوهش، مهم ترین رمان های امیرخانی است.

«شیوه های تاثیرپذیری از قرآن در رمان های رضا امیرخانی» Keywords:

"قرآن" , «ارمیا» , «بیوتن» , «رهش»