ارتباط با نامحرم در فضای مجازی از دیدگاه فقه امامیه
Publish Year: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 78
This Paper With 17 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_WRS-4-6_001
تاریخ نمایه سازی: 8 شهریور 1402
Abstract:
در سالهای اخیر با گسترش تکنولوژی و افزایش ابزارهای ارتباطی، تعامل مردم نیز در فضای مجازی افزایش یافته و این امر در کنار فواید قابل ملاحظه آن، مخاطراتی همچون توسعه غیرمستقیم فحشا و بیعفتی را نیز به دنبال داشته است. گسترش ارتباطات با جنس مخالف و پوششهای نامناسب از سوی برخی زنان در این فضا این ضرورت را ایجاب میکند تا حکم فقهی آن بررسی شود و به این پندار که فضای مجازی به دلیل نامستقیم بودن ارتباط، اشکالی ندارد پاسخ داده شود. در این پژوهش دو متعلق اصلی ارتباط با نامحرم یعنی «گفتوگو» و «نگاه» در فضای مجازی مورد بررسی فقهی قرار گرفته است. از نظر فقهای امامیه ارتباط با نامحرم اگر همراه با تلذذ و ریبه باشد و یا مفسدهای بر آن مترتب شود حرام است و ازآنجایی که آیات و روایات اطلاق دارند لذا در این زمینه فرقی بین دنیای واقعی و محیط مجازی نیست. در این پژوهش بعد از مفهومشناسی واژگان کلیدی، دیدگاههای مختلفی که درخصوص ارتباط با نامحرم وجود دارد بیان شده و بعد از ذکر دیدگاه مختار، معیارهای حرمت این ارتباط و دیدگاه فقه امامیه به آن در فضای حقیقی و مجازی بررسی شده است.
Keywords:
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :