حرکت حبی و انسان کامل (از نگاه عرفان)

نخستین بار، ابن عربی آموزه «حرکت حبی» را پیش نهاد و انقلابی در فهم هستی و تحلیل آفرینش و بازگشت، آفرید. کاوش در نسبت «حرکت حبی» و «انسان کامل» گره از برخی پیچیدگی های معرفت عملی و نظری خواهد گشود. «انسان جامع» واسطه «تکاپوی حبی» در گستره هستی بوده، در یک یک تبدلات، نقش و حضور دارد. «حقیقت محمدیه»(ص) در عالم، تجلی کرده است و ممکنات از تعینات و مظاهر آن به شمار می آیند. از این رو در قوس نزول، حقیقت «انسان کامل» با تنزل خویش، اجزا و مظاهر خود را نیز پایین می آورد و در صفحه عینیت بروز می دهد. جوهره تنزل هبوط «خلیفه الله» از عوالم عالی به زمین خاکی است و بنیان صعود نیز بر عروج «انسان کامل» استوار است. سیر نزولی و صعودی سایر کثرات نیز از فروع و اجزای این «سیر پرسیطره انسانی» است. «حامل انسانیت بالفعل» افزون بر همراهی با قوس نزول و صعود، گذرگاه سیر صعودی کثرات و پرچم دار «حرکت حبی» نیز است. مجموعه این تحولات در نظام «حرکت حبی ایجادی» تحقق و تحلیل می پذیرد. نوشتار پیش رو می کوشد تا ارتباط انسان کامل با حرکت حبی و وساطت و سیطره اش بر آن را بررسد.

حرکت حبی و انسان کامل (از نگاه عرفان) Keywords:

حرکت حبی , انسان کامل , قوس نزول , قوس صعود , حقیقت محمدیه