شناخت پارامترهای موثر در ارزیابی روش های سرمایه گذاری، قراردادی و شناخت پیمانکار جهت پیشرفت زیربنایی طرح های عمران شهری در مناطق حاشیه نشین به روش تصمیم گیری چند معیاره AHP

یک سرمایه گذار برای رسیدن به نقطه تصمیم گیری به منظور سرمایه گذاری می بایست از سود آوری فعالیت خود و حفظ مالکیت و عدم تعرض به سرمایه خود اطمینان حاصل کند. سرمایه گذار قبل از تخصیص سرمایه خود به امر سرمایه گذاری سود و زیان آتی خود را مورد ارزیابی قرار میدهد، به طوری که وی تصمیم می گیرد که منابع خود را به چه فعالیتهایی اختصاص دهد در کل دوره فعالیت طرح حداکثر بازدهی را داشته باشد. از این منظر مولفه های مالی در نوع سرمایه گذاری اثر گذار می باشند. بدین معنی که چشم انداز آینده حاکی از امنیت سرمایه و ثبات مالی باشد؛ سرمایه گذار به سمت سرمایه گذاری فیزیکی و بلند مدت سوق پیدا خواهد کرد و صورت عدم امنیت سرمایه گذاری و بی ثباتی مالی سرمایه گذاری های خدماتی، احتکاریی و معاملاتی شکل خواهد گرفت. دسترسی آسان و کم هزینه به عامل های تولید از جمله منابع مالی، بستر سازی راهبردی و بالقوه شناخت و راهکاریهای استفاده از فرصتها و تبدیل تهدید ها به فرصتها تبیین گردد) و اصلاح یا خذف قوانین و مقررات مزاحم سرمایه گذاری از جمله مولفه های دیگر ورود سرمایه گذاران به فعالیت در بخش های تولیدی می باشد. تحقیق حاضر با تکیه بر مطالعات کتابخانه ای و نظر خبرگان صنعت عمران در شیراز، انجام شد. اطلاعات کسب شده با استفاده از نرم افزار Expetrt Choice مورد از روش چند معیاره AHP، از بین پنج راهکار کاهش هزینه ساخت با استفاده از مهندسی ارزش، پارامتر کمبود مالی کارفرما از اولویت بیشتری برخوردار شد.

Keywords:

سرمایه گذاری , قرارداد , بافت فرسوده , Expetrt .AHP , Choice