ثبت علایم و نشانه ها در گواهی های فوت صادر شده از بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی مازندران

مقدمه: داده های گواهی فوت، اساس مطالعات اپیدمیولوژی می باشد. از آن جایی که ثبت عللی مانند علایم و نشانه ها فاقد ارزش اطلاعاتی است، پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان ثبت علایم و نشانه ها در گواهی های فوت انجام شد.روش بررسی: این مطالعه از نوع توصیفی- مقطعی بود. کلیه پرونده های متوفیان که کد علت مرگ آن ها ۹۹R-۰۰R بود، در مطالعه مشارکت داده شد. داده ها در چک لیست وارد گردید و جهت محاسبه رابطه معنی داری، آزمون ۲c مورد استفاده قرار گرفت.یافته ها: در ۳/۱۱ درصد از گواهی های فوت، علایم و نشانه ها به عنوان علت مرگ گزارش شده بود. بیمارستان های خصوصی بیشترین میزان (۷/۳۳ درصد) ثبت علایم و نشانه ها را نسبت به سایر بیمارستان ها داشتند. در بین گروه های سنی، ثبت علایم و نشانه ها در افراد بالای ۶۰ سال، ۵۱ درصد و بیشتر از گروه های سنی دیگر بود. هرچه مدت اقامت بیمار در بیمارستان کمتر بود، میزان ثبت علایم و نشانه ها به عنوان علت زمینه ای مرگ بیشتر شده بود. بیشترین علایم و نشانه ثبت شده (۹/۵۰ درصد)، حالات بد تعریف شده (۹۹R-۹۵R) گزارش گردید.نتیجه گیری: ثبت علایم و نشانه ها هنوز هم به عنوان علت اصلی فوت ثبت می شود. به منظور بهبود داده های مندرج در پرونده، باید برنامه ریزی لازم صورت گیرد.

Keywords:

علت مرگ , گواهی فوت , طبقه بندی بین المللی بیماری ها , علایم و نشانه ها