حاشیه نشینی معضلی است خو ساخته که انسان با بی برنامگی، بی عدالتی و عدم توجه به کرامت انسانی آن را ایجاد کرده است. حاشیه نشینی امروزه به یکی از بزرگ معضلات
کلانشهرها و شهرهای بزرگ کشور تبدیل شده است. در تحلیل حاشیه نشینی، آن را پیامد اصلی
مهاجرت می دانند و
مهاجرت را معلول بیکاری و جذابیت شهرها به عنوان ماورایی برای یافتن شغل. اگرچه
نرخ اشتغال در
کلانشهرها و سهم آنها از
تولید ناخالص داخلی کشور گواهی بر مطلوبیت وضعیت اشتغال در شهرها نسبت به روستاها در
کلانشهرها نسبت به سایر شهرهاست، اما این موضوع در مرکز و خارج از مرکز شهرهای بزرگ و
کلانشهرها به طور یکسان مصداق ندارد. افرادی که به امید اشتغال و کسب درآمد، از روستاها و شهرهای کوچک راهی شههای بزرگ می شوند به دلیل عدم توان پرداخت هزینه زندگی در مرکز شهرها، کم کم به خارج از مرکز تغییر سکونت می دهند تا هم از عهده هزینه های خود برآیند، هم کمترین فاصله سکونت ممکن از مرکز شهر را داشته باشند. این پدیده در طول زمان باعث می شود تا قشر و طبقه خاصی که از سطوح درآمدی پایینی برخوردار بوده و با حل مشکل اشتغال دست و پنجه نرم می کند، در اطراف شهرها ساکن شود.