هدف از فضاهای عمومی مکانی برای معاملات اجتماعی و روابط شهروندی برای همه اقشار جامعه است.
فضای شهری ایده آل فضایی است که در آن عدالت شهروندی رعایت شده باشد و تمامی شهروندان، حتی اقشار آسیب پذیر بتواند از این فضا استفاده کنند.
معلولین و
سالمندان نمی توانند به آسودگی وارد
فضای شهری شوند و همواره از ورود در اماکن عمومی هراس دارند؛ اما آنان همانند دیگر افراد جامعه حق استفاده از فضاهای شهری را دارند. نابسامان بودن فضای کالبدی شهرها و عدم انطباق آن با نیازها و خواسته های این گروه با توجه به مشکلات و موانع موجود در سطح شهرها موجب اجحاف در بهره مندی آنان از حضور در این فشاها شده است. ساختمان ها و فضاهای عمومی باید به گونه ای طراحی شوند که برای
معلولین و
سالمندان قابل استفاده باشند. این امر شامل فراهم کردن سطح شیبدار ویلچر، آسانسور و درهای وسیع تر است. همچنین باید اطمینان حاصل شده که همه افراد صرف نظر از سن یا توانایی، دسترسی برابر به فضاهای عمومی دارند. در نظر گرفتن
حقوق شهروندی
معلولین و
سالمندان از دید
معماری تاثیر بسزایی در بهبود شرایط جسمی و روحی آنان دارد. از آن جا که ساکنین شهرها
حقوق برابر در استفاده از فضاهای عمومی شهری دارند، لذا ایجاد فضاهایی مناسب و مطلوب برای تمام گروه های سنی و به ویژه گروه های آسیب پذیر (نظیر کودکان،
سالمندان و
معلولین جسمی حرکتی) بخشی از وظایف برنامه های توسعه شهری به شمار می آید.