توسعه گردشگری وبوم گردی در ایران ، رویکردها و زمینه های آن

در حال حاضر صنعت گردشگری در هزاره سوم، گسترده ترین صنعت خدماتی دنیا محسوب می شود که با سرعت شگفتانگیزی در حال گسترش است و هر ساله میلیونها نفر را جذب این صنعت میگرداند. بطوریکه بنا به تخمین سازمان جهانی گردشگری تعدادگردشگران بین المللی در شرایط کنونی به پیش از یک میلیارد نفر رسیده است. گردشگری رفتار مشترک گروه های انسانی است که از ابعادجغرافیایی و فضایی برخوردار بوده و بازتاب های این رفتار نیز فضا و ویژگی های محیط جغرافیایی را متاثر می نماید. این رفتار جمعی ومشترک انسانها امروزه در قالبها و ساختارهای اداری شکل می گیرد و هدایت و کنترل می گردد. به عبارتی نوع نگرش، سیاستگذاری،تصمیم و اقدام دولتها میتواند تاثیرهای متفاوتی را بر فضای جغرافیایی از خود به جای گذارد. ازاین رو مطالعه درباره پتانسیل های جذبگردشگر و کاربری زمین میتواند به درک بازتاب های فضایی و نوع چشم اندازها کمک نماید. از سویی دیگر به نظر می رسد صنعت روبهرشد گردشگری نقش مهمی در توسعه ملی کشورها در آینده بازی خواهد کرد.اگرچه ساختار جهان گردشگری در گذشته های دور محدودبه تحمل سختی راه و بدلایل اکتشاف سرزمین های دور دست، تحصیل اشراف زاده ها، نجیب زاده ها و اهل کمال، کسب تجارت داخلی وخارجی، طالبان علم و گردشگران دیگر با انگیزه های مختلف بوده است. ولی جهان بعد از قرون وسطی، با اختراع صنعت چاپ، پیدایشعصر روشنگری، کشف سرزمین های ناشناخته، پیدایش دوره رنسانس، عصر بخار، انقلاب صنعتی، گردشگری نیز وارد عرصه جدیدی شد. بعداز آن بدلیل عصر انفجار دانش، عصر ظلاعات و ارتباطات پیشرفته، ورود بشر به دنیای الکترونیک او دوران فرا مدرن، گردشگری نیز پاسخگوینیازهای روحی و جسمی، مادی و معنوی مردمان از سرزمین های متفاوت با فرهنگ های مختلف شد و به مثابه پلی ارتباطی بین ملت هاگردید، بطوریکه باعث گسترش روابط بینالملل و سهم بسزایی در اقتصاد، صلح جهانی شده و همواره نقش مثبتی ایفا کرده و می نماید.گردشگری بعنوان صنعتی پویا سبب منبع اصلی درآمد بسیاری از کشورها، اشتغال زایی، رفاه اجتماعی، ارتقا سطح کیفی زندگی، گردشسرمایه، کار، زمین، گسترش خدمات، کنترل اثرات مثبت فرهنگی- اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطیمیشود. تحول بنیادین آن مشروطبر سیاست گذاری و برنامه ریزی مطلوب با دیدگاه بومی سازی است که میتواند منجر به توسعه گردشگری کشور گردد. چهره درخشان اینصنعت به گونه ای است که میتواند بعنوان مهمترین و بهترین نیروی محرکه سایر کشورها درآید. گردشگری به گونه ای اقتصادساز است کهحتی میتواند جایگزین نفت در کشوری ر ایران و یا هر کشور دیگری که دارای منابع غنی گردشگری باشد، بشود یا حتی جایگزین دیگرمدل های کلان اقتصادی کشورهای غیر نفتی نظیر ترکیه گردد و آنچنان رشد یابد که خاستگاه اقتصاد سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و نیاز کشورهادر بازار تجارت جهانی گردد. جهانی که بجای تنشهای سیاسی، وند یک صنعت پاک و فرهنگی همراه شود حتی اثر گذار بر فقیرترینکشورهایی که تا دیروز از دست حهای توسعه از پیش تجویز شده غربی رنج می بردند، امروزه می توانند با درآمد گردشگری متکی به باشند.ایران از جمله کشورهایی است که ازتنوع کم نظیرطبیعی مانند؛تنوع اقلیمی،چشم اندازهای جذاب طبیعی ،تالابها،سواحل ،جنگلهاو...جاذبههای انسانی مانند معماری،آثارتاریخی بیشمار،تنوع مردم شناسی،پوشش ،سامانه های متنوع زیست انسانی و...برخوردار؛روش تحقیق اسنادیتحلیلی بوده وازیافته های تحقیق امکان قرارگرفتن کشوردرزمینه های بوم گردی،گردشگری وجهانگردی درردیف ۱۵ کشور پیشرووقطبتوریسم طی کمتراز یک دهه است.

Keywords:

توسعه جهانگردی ایران , تنوع طبیعی وانسانی , تنوع فرهنگی اجتماعی , توسعه بوم گردی , توسعه گردشگری