ارتباط ترجیح دادن «ظاهر قوی بر اصل» و حجیت تجمیع ظنون

بسیاری از فقهای امامیه در موارد تعارض اصل با ظاهر، اصل را بر ظاهر ترجیح داده اند و این مسئله در حقوق موضوعه نیز نمود یافته است. با این حال می توان مواردی از تصریح یا اشاره ی فقها به ارجحیت ظاهر قوی بر اصل را در ک تاب های فقهی مشاهده نمود. در این نوشتار با استفاده از روش کتابخانه ای و شیوه توصیفی- تحصیلی، ضمن تعریف اصطلاحات مرتبط با مسئله ی یاد شده و تفکیک میان حالات مختلف تعارضء «تجمیع ظنون» به عنوان مبنایی برای مسئله ی یاد شده در نظر گرفته شده و تاثیر پذیرش یا عدم پذیرش نظریه ی «انسداد باب علم» بر این مسئله مورد توجه قرار گرفته است.

Keywords:

ظاهر قوی , تجمیع ظنون , ت عارض اصل