مبانی دینی سرمایه اجتماعی و نسبت آن با حکمرانی خوب
Publish place: Political Science، Vol: 17، Issue: 67
Publish Year: 1393
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 121
This Paper With 34 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JCKE-17-67_006
تاریخ نمایه سازی: 11 شهریور 1402
Abstract:
بحث سرمایه اجتماعی مبحثی نوظهور است که از دهه ۱۹۷۰ در ادبیات توسعه در کنار سایر سرمایه ها فیزیکی، انسانی و اقتصادی مطرح شده است و مفهومی میان رشته ای به ویژه در رشته های علوم سیاسی، اقتصاد و جامعه شناسی است؛ اما مفهوم آن که به روابط و پیوندهای انسانها مربوط میشود و موجب همکاری متقابل آحاد جامعه و استحکام پایههای اجتماع و سیاست میگردد، در آموزههای دینی به ویژه دین اسلام به وفور یافت میشود. دین اسلام دینی اجتماعی است و دستورهای آن بر اساس همبستگی و پیوستگی افراد شکل گرفته است. آموزههای دین اسلام در ابعاد اعتقادی، اخلاقی و مناسکی آن منجر به پیدایی و تقویت سرمایه اجتماعی در شکل درون گروهی در مرحله اول و برون گروهی در مرحله بعد می گردد. همچنین میان حکمرانی خوب و سرمایه اجتماعی پیوند وثیقی وجود دارد. مهمترین جنبه الگوی حکمرانی خوب، ابتنای آن بر مشارکت فعال مردم و نهادهای مدنی است که آنان بخشی از حکمرانی تلقی میشوند. شایان ذکر است آنچه اهمیت بیشتری دارد کیفیت این بخش از حکمرانی است؛ چرا که در این الگو صرفا مشارکت مردم مورد توجه نیست، بلکه کیفیت مردم و نهادهای مدنی و مناسبات و ارتباط آنها و به عبارتی سرمایه اجتماعی است که بسیار مهم محسوب می گردد. این مقاله در پی بیان ویژگیها و مولفههای سرمایه اجتماعی به گونهای است که امکان شکلگیری حکمرانی خوب را فراهم سازد.
Keywords:
Authors
محمد علینی
دانشجوی دکتری دین پژوهی دانشگاه ادیان و مذاهب و پژوهشگر پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.
غلامرضا غفاری
دانشیار دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران.
علیرضا زهیری
دانشجوی دکتری گروه علوم سیاسی و پژوهشگر پژوهشکده علوم و اندیشه سیاسی.