چشم انداز علم سیاسی اسلامی و ایرانی نوین

هژمونی آموزه های علمی سیاسی مدرنیستی وفرامدرنیستی غربی پارادایم غالب علمی وآموزشی سیاسی دانشگاه ها وحتی تدریجا مراکز علمی، آموزشی وپژوهشی حوزوی را در می نوردد. بحرانی بودن وبحران زایی دانش سیاسی جدید، از سویی، پیشینه وپشتوانه مدنی ایرانی واسلامی، از سوی دیگر ونیز هوشمندی، نوگرایی وباورمندی نیروها ونهادهای ایران اسلامی، تجدید یا تاسیس دانش سیاسی را ایجاب می کنند. اصلاح ساختار سیاسی وعلمی کشور همراه با ترسیم واجرای طرح وبرنامه راهبردی، زایش یا بازسازی این چنین دانش سیاسی متعادل، متعال وکارآمدی را فراهم می سازد. مقاله حاضر گذری به این فرایند دارد؛ فرایند گذار دانش سیاسی طبیعی ماکیاولیستی هابزی به دانش طبیعی سیاسی ونمودشناسانه پوزیتیویستی، واین دانش به دانش یا آموزه های علمی سیاسی فرامدرنیستی، وآن به علم سیاسی اسلامی وایرانی یا علم سیاسی انسانی، متعادل ومتعالی. دانش سیاسی اسلامی وایرانی متشکل است از فلسفه سیاسی عقلانی واستدلالی، فلسفه سیاسی وحیانی وتفهمی ودانش سیاسی تجربی وعرفی اعم از انسان شناسی سیاسی، جامعه شناسی سیاسی، اقتصاد سیاسی ومدیریت سیاسی.

Keywords:

علم سیاسی اسلامی , علم سیاسی طبیعی , علمی سیاسی پوزیتیویستی , علم سیاسی فرا مدرنیستی , فلسفه سیاسی , فلسفه علم سیاست , روش شناسی علوم سیاسی