تحول گرایی عرفان و سیاست در حکمت متعالیه

حضرت امام; با تاثیرپذیری از مشرب فلسفی حکمت متعالیه، در تقابل با دو نظام سرمایه داری و کمونیستی توانستند نظامی را که عهده دار سعادت فردی و اجتماعی است، تحقق بخشند. با همین مبنا، حکومت اسلامی را تئوریزه کنند، و با حضور عینی مردم بر آن، جامه عمل بپوشانند. این حرکت بزرگ به نوع برداشت امام خمینی;  از انسان کامل در عرصه سیاست و حکومت بر مبنای مشرب فکری حکمت متعالیه مربوط می شود. هدف پژوهش حاضر، کاوش در این موضوع است. در این راستا این سوالات مطرح شده است که نگاه امام خمینی; به مفهوم انسان کامل و ابعاد آن در عرصه سیاست و حکومت چیست، و چگونه توانست با برجسته ساختن همین مبنا در مقابله و تحدی با دیگر مکاتب مادی و معنوی، نظامی را تاسیس و رهبری کند که عهده دار حفظ و گسترش کرامت انسان و جامعه باشد. برای پاسخ به این سوال و تحلیل و تبیین جامع ویژگی های انسان کامل، ابتدا خاستگاه و پایه اصلی بحث، یعنی معرفت شناسی و هستی شناسی در حکمت متعالیه که همان چارچوب نظام فکری حضرت امام است بیان شده است. در ادامه ، جایگاه انسان شناسی در حکمت متعالیه و سیر تکامل انسان در این مکتب بررسی گردیده است.

Keywords:

حکمت متعالیه , انسان کامل , امام خمینی , سیاست , عرفان