جایگاه سیاست در حکمت متعالیه

صدر الدین محمد شیرازی، مشهور به صدر المتالهین و ملا صدرا، در سال ۹۷۹ ه. ق. در شیراز متولد شد. وی تنها پسر ابراهیم شیرازی بود. ابراهیم مدتها منصب امارت داشت و از چهرههای قدرتمند سیاسی و اجتماعی شهرش به شمار میرفت. صدر الدین، پس از تکمیل تحصیلات مقدماتی، رهسپار کاشان شد(۱) و پس از مدتی تلمذ در کاشان، در حدود سال ۹۹۵ ه. ق. برای تکمیل تحصیلات عازم اصفهان گردید. در اصفهان نزد شیخ بهایی به تحصیل علوم نقلی و در محضر میرداماد به کسب علوم عقلی پرداخت. ملا صدرا به دلایلی چند؛ از جمله راضی نبودن به تحصیلات رسمی مرسوم، از زندگی در اصفهان سرباز زد و بین هفت تا پانزده سال (بنابر اختلاف اقوال) در روستای کهک، از توابع شهرستان قم کنج عزلت گزید و به تهذیب نفس پرداخت تا همچنان که خود در مقدمه کتاب اسفار میگوید، به شهود عالم معقول نائل آمد. پس از آنکه به کمال صوری و معنوی دست یافت،  بار دیگر به زندگی دنیوی بازگشت. این سیر مطابق چهار سفری است که وی در آغاز کتاب اسفار به توضیح آنها پرداخته و کتاب عظیم خویش در حکمت متعالیه را بر آن اساس سامان داده است.