منافع ملی جمهوری اسلامی ایران؛ تداوم و یا انقطاع حمایت از نظام کنونی سوریه؟

آنچه در بررسی تحولات اخیر خاورمیانه در اولویت قرار می‎گیرد، رقابت شدید میان دو ائتلاف عمده‎ی «محور میانهرو» و «محور مقاومت» است. در این میان، سوریه از موقعیت ممتاز و تعیینکننده‎ای در عرصه‎ی رقابت میان این دو جریان متعارض برخوردار است. بهطوری که محور عربی- غربی که تحولات به‎وقوع پیوسته در منطقه را در جهت تضعیف منافع خود میپندارد، بر آن است تا با ساقط کردن نظام حاکم بر سوریه، نتیجه‎ی بازی را به نفع خود تغییر داده و ضمن تضعیف محور مقاومت، پل ارتباطی میان دو بازیگر اصلی آن یعنی ایران و حزب‎الله را قطع نماید. از همینروست که با وجود تاکید محور مقاومت بر راه‎حل سیاسی، جریان میانهرو، استفاده از تمام گزینه‎ها را مدنظر قرار داده است. در این مقاله، در قالب نظریه‎ی سازه‎انگاری که چارچوبی شناختهشده در تحلیل تحولات منطقه‎ی خاورمیانه است، به بررسی دو هویت متعارض «مقاومت» و «میانه‎روی» در منطقه پرداخته و بحران سوریه، از منظر رقابت میان این دو جریان تبیین می‎گردد. هم‎چنین این نوشتار در پی پاسخ به این سوال است که سیاست تداوم و یا انقطاع حمایت ایران از سوریه و به تعبیر دیگر، سقوط و یا بقای حکومت بشار اسد، چه تاثیراتی بر منافع ملی جمهوری اسلامی ایران دارد؟ پاسخ موقت به این پرسش، به‎عنوان فرضیه، آن است که حمایت از ثبات و تداوم دولت کنونی سوریه در مقطع کنونی، اقدامی در جهت منافع ملی جمهوری اسلامی و تقویت محور مﻘاومت در منطﻘه می‎باشد. روش تحقیق در این مقاله توصیفی- تحلیلی میباشد.

Keywords:

سازه‎انگاری , هویت , منافع ملی , محور میانه‎رو , محور مقاومت