تغییر رویکرد امنیت ملی جمهوری اسلامی در دهه‎ی دوم انقلاب

مقاله‎ی حاضر، رویکرد امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران را در دهه‎ی دوم انقلاب بررسی کرده و نشان داده که در مقایسه با دوران جنگ، دگرگونی اساسی در آن پدید آمده است. در پاسخ به سوال: تاثیر پایان جنگ بر رویکرد امنیت ملی و سیاست خارجی ایران، این فرضیه مورد پژوهش قرار گرفته که با اختتام جنگ تحمیلی، رویکرد همگرایانه با محیط منطقه ای و بین المللی، متغیر اصلی در سمت گیری امنیت ملی و سیاست خارجی ایران بوده است. برای تجزیه و تحلیل فرضیه که معطوف به گسترش روابط با واحدهای سیاسی است، روابط ایران با اروپا و آمریکا، شوروی، و کشورهای منطقه بررسی شده است. هم‎چنین بیان شده که اقتصاد قلب سیاست خارجی و امنیت ملی دهه ‎ی دوم بوده که تمرکز در روابط با کشورهای اروپایی و تنش زدایی با آنها و نیز استفاده از منابع بانک جهانی تعریف شده است. روش مورد استفاده در مقاله، استنتاجی و تحلیلی می باشد.

Keywords:

امنیت ملی , سیاست خارجی , مذاکرات صلح منطقه , اروپا و آمریکا , شوروی و چین