جنگ ایران و عراق از دیدگاه موازنه ی قوا

انقلاب اسلامی ایران به‎دلیل طرح ایده‎های نو، توانست به شکل قابل ملاحظه‎ای محیط بیرونی خود را متاثر کند. واکنش‎های منفی و مخرب محیط منطقه‎ای و بین‎المللی به انقلاب اسلامی ایران به بهترین شکل فراملی بودن آن را نشان داد. بارزترین شکل واکنش محیط بیرونی به انقلاب اسلامی، حمله‎ی عراق به ایران در یک جنگ نیابتی به نیابت از دول منطقه‎ای و فرا منطقه‎ای بود. بنابراین، نگارندگان برای روشن شدن این موضوع و ابعاد آن، با سوال «چرا حمله‎ی عراق به ایران آغاز و با حمایت دولت‎های منطقه‎ای و فرامنطقه‎ای و سکوت و منفعل بودن مجامع بین‎المللی همراه شد؟ به عبارت دیگر، چه عاملی تجاوز عراق به ایران، ائتلاف نانوشته‎ی دولت‎های منطقه‎ای و فرامنطقه‎ای را در حمایت از عراق توجیه میکند؟» و فرضیه‎ی «انقلاب اسلامی ایران به دلیل این‎که در بافت خود حامل ایده‎ی بسیار قدرتمند اسلام سیاسی بود و جامعه‎ی عراق به‎طور خاص و منطقه به‎طور عام در مقابل ایده‎ی اسلام سیاسی آسیب‎پذیر بود و زمینه‎ی پذیرش آن توسط جوامع مسلمان وجود داشت. بر این اساس، ایده‎ی اسلام سیاسی توانست توازن قدرت موجود میان ایران و عراق از یک سو و اشکال توزیع قدرت در سطح منطقه‎ای و فرامنطقه‎ای را از سوی دیگر برهم بزند؛ بنابراین، با واکنش منفی محیط بیرونی به‎منظور حفظ توازن قدرت و وضع موجود در سطح منطقه‎ای و فرامنطقه‎ای مواجه شد»؛ با بهره‎گیری تلفیقی از روش تاریخی و تحلیلی، آنها را مورد بررسی و آزمون قرار می‎دهند

Keywords:

انقلاب اسلامی , اسلام سیاسی , ساختار قدرت , سطح منطقه‎ای , سطح بین‎المللی