مقایسه ناگویی خلقی و سیستم های مغزی- رفتاری در افراد با و بدون خصوصیات شخصیت مرزی، خودشیفته

مقدمه و هدف: اختلالات شخصیت با توجه به نقص در عملکرد فردی و صفات آسیب شناختی مشخص می­شوند. هدف از پژوهش حاضر مقایسه سیستم­های مغزی-رفتاری و ناگویی خلقی در افراد دارای خصوصیات شخصیت مرزی، خودشیفته و افراد فاقد این خصیصه­ها بود.   مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع علی-مقایسه­ای است و جامعه پژوهش تمامی دانشجویان دختر و پسر مقطع کارشناسی دانشگاه تبریز در سال ۱۳۹۳ بودند. از این جامعه ۲۵۰ نفر به شیوه نمونه­گیری در دسترس انتخاب شدند و به مصاحبه بالینی ساختاریافته SCID-II پاسخ دادند و از میان آنان ۶۰ نفر از کسانی که دارای خصوصیات شخصیت مرزی و خودشیفته بودند، به همراه ۳۰ نفر از افراد بدون این خصوصیات به پرسشنامه سیستم­های مغزی-رفتاری جکسون و پرسشنامه ناگویی خلقی پاسخ دادند. داده­ها با استفاده از تحلیل واریانس چندمتغیری و آزمون تعقیبی بون فرونی تجزیه و تحلیل شدند.   نتایج:  تحلیل داده­ها نشان داد دو گروه دارای خصوصیات شخصیت مرزی و خودشیفته در مقایسه با گروه بهنجار در تشخیص و توصیف احساسات دچار نقص می­باشند. همچنین تمرکز بر تجارب بیرونی در گروه دارای خصوصیات شخصیت مرزی در مقایسه با گروه بهنجار و خودشیفته بیشتر است. همچنین فعالیت سیستم فعال­ساز رفتاری در دو گروه دارای خصوصیات شخصیت خودشیفته و مرزی و فعالیت سیستم جنگ در گروه بهنجار بیشتر بود.   نتیجه ­گیری: با توجه به عملکرد سیستم­های مغزی رفتاری و ناگویی خلقی در افراد می­توان صفات یا خصوصیات شخصیتی پاتولوژیک را قبل از شکل گیری و تثبیت این صفات جهت دهی یا اصلاح نمود.

Keywords:

خصوصیات شخصیتی خودشیفته , خصوصیات شخصیتی مرزی , سیستم های مغزی-رفتاری و ناگویی خلقی