رابطه اصل لزوم قراردادها با نظریه نقض قابل پیش بینی

نظریه نقض قابل پیش بینی به این مفهوم است که در قراردادهایی با تعهدات موجل هرگاه قبل از فرا رسیدن زمان اجرای تعهد ،به نحو قابل قبول و اطمینان بخشی،کاشف به عمل آید که متعهد در آتیه،نمی خواهد یا نمی تواند به تعهدات خود عمل نماید،متعهدله حق خواهد داشت،تعهدات متقابل خویش را معلق و تحت شرایطی به قرارداد خاتمه دهد. خاستگاه این نظریه حقوق اروپایی است و تا کنون به طور صریح وارد حقوق ایران نشده است. در امکان سنجی ورود این نظریه به حقوق ایران،عده ای آن را مخالف با اصل لزوم قراردادها می دانند. مفاد اصل لزوم قراردادها این است که هر یک از طرفین قرارداد نمی تواند به طور یکجانبه قرارداد را فسخ نماید مگر در مواردی که قانونا چنین اختیاری داشته باشد. نگارنده در این نوشتار در صدد آن است که با تبیین مفهوم این نظریه و کاربرد اصل لزوم قراردادها،عدم مخالفت نظریه نقض قابل پیش بینی با اصل لزوم قراردادها را به اثبات برساند.

Keywords:

" , نقض قابل پیش بینی" , اصل لزوم قراردادها" , تعهد" , , " , قرارداد"