بهینه سازی پارامترهای فرآیند تولید کنسانتره کشمش دو رقم گرد و کشیده منطقه خراسان

از دیرباز کشمش در کشور ما جزء اقلام صادراتی محسوب می شود به طوری که فقط ۲۰-۱۵ درصد کشمش مصرف می شود و مابقی به قیمت پائین صادر می گردد. همچنین تا بیست سال پیش ایران جزو مهم ترین کشورهای عرضه کننده کشمش به کشورهای اروپایی و آسیایی بود. متاسفانه عقب ماندگی تکنولوژی و عدم استفاده از روش های نوین کشاورزی، فرآوری و بسته بندی مناسب باعث از دست دادن بازارهای جهانی گردید. امروزه در دنیا بالاخص کشورهای اروپایی و آمریکایی محصولات مختلف جانبی از کشمش مانند خمیر و کنسانتره کشمش تولید می شود. متاسفانه در کشور ما با وجود ماده اولیه مناسب، در این راستا هیچ گونه اقدام جدی صورت نگرفته است لذا در این تحقیق نحوه استخراج کنسانتره کشمش مورد بررسی قرار گرفت. در این پژوهش از واریته های کشمش گرد و کشیده، تولیدی منطقه کاشمر برای تولید کنسانتره کشمش استفاده شد و آزمایشات در دو سطح حلال (۱:۱ و ۲:۱) و سه سطح  دمایی استخراج (۶۰، ۷۰ و ۸۰ درجه سانتی گراد) و سه سطح دمای تغلیظ (۵۰، ۶۰ و ۷۰ درجه سانتی گراد) انجام گرفت. در نهایت خواص فیزیکوشیمیایی کنسانتره حاصل از جمله رنگ، ویسکوزیته، درصد قند احیاء، اسیدیته و شمارش کپک و مخمر اندازه گیری شد. روش آماری براساس فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملا تصادفی انجام شد و جهت مقایسه میانگین ها از آزمون چنددامنه ای دانکن استفاده گردید. آنالیز آماری نتایج نشان می دهد که جهت تولید کنسانتره کشمش، استفاده از کشمش گرد با نسبت حلال ۲:۱ در دمای استخراج ۶۰ درجه سانتی گراد و دمای تغلیظ ۵۰ درجه سانتی گراد پیشنهاد می گردد.کشمش گرد از کشمش کشیده ارزان تر و برای تولید کنسانتره اقتصادی تر می باشد. کشمش گرد آرومای بیشتری نسبت به کشمش کشیده دارد. با افزایش دمای تغلیظ و دمای استخراج کشمش گرد، شدت رنگ کنسانتره حاصل از آن کمتر از کشمش کشیده می شود. بنابراین این فاکتورها موجب شدند تا کنسانتره کشمش گرد بر کنسانتره کشمش کشیده ترجیح داده شود.