نقش میانجی هوش هیجانی در رابطه بین تئوری ذهن و تصمیم گیری پرخطر در نوجوانان

هدف از پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش میانجی هوش هیجانی در رابطه بین تئوری ذهن و تصمیم گیری پرخطر دانش آموزان دختر بود. طرح پژوهش توصیفی- همبستگی به روش مدل یابی معادلات ساختاری است. این پژوهش از لحاظ هدف در زمره ی پژوهش های کاربردی قرار دارد. جامعه آماری شامل دانش آموزان دختر مقاطع متوسطه اول و دوم (۱۳ تا ۱۸ سال) شهرستان خمینی شهر در سال ۱۴۰۰ بود که ۳۰۰ نفر از آن ها به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه-ی هوش هیجانی شات (۱۹۹۸) و آزمون های نرم افزاری خطرپذیری بادکنکی بارت لجئوز و همکاران (۲۰۰۲) و ذهن خوانی از طریق تصاویر چشم بارون-کوهن و همکاران (۲۰۰۱) جمع آوری شد. در بخش تجزیه و تحلیل آمار استنباطی از مدل یابی معادلات ساختاری با کمک نرم افزار ایموس استفاده شد. نتایج نشان داد که تئوری ذهن بر هوش هیجانی تاثیر مثبت و معناداری دارد(۰۵/۰ p< و با ضریب اثر۲۳/۰)، تئوری ذهن بر تصمیم گیری پر خطر تاثیر مثبت و معناداری دارد (۰۵/۰ p< و با ضریب اثر ۱۳/۰)، هوش هیجانی بر تصمیم گیری پر خطر تاثیر مثبت و معناداری دارد (۰۵/۰ p< و با ضریب اثر ۰/۱۸) و نقش میانجی هوش هیجانی در رابطه بین تئوری ذهن و تصمیم گیری پر خطر معنادار شد (۰۰۱/۰ p< و با ضریب اثر ۰۴/۰). نهایتا یافته ها حاکی از آن بود که تئوری ذهن و هوش هیجانی نتوانستند عملکرد تصمیم گیری پرخطر را در نوجوانان بهبود بخشند.

Keywords:

تئوری ذهن , تصمیم گیری پرخطر , نوجوانان , هوش هیجانی