مدیریت تغذیه آبخوان با استفاده از تلفیق الگوهای ضرب جبری فازی در آبخوان دشت نهاوند

در مناطقی که تعادل تغذیه و تخلیه طبیعی آبخوان از بین می­رود، افت شدید سطح آب زیرزمینی سبب تغییرات کمی وکیفی منابع آب می­گردد، بنابراین استفاده از طرح­های تغذیه مصنوعی به عنوان شیوه مطلوب مدیریتی ضروری به نظر می­رسد. در این میان استفاده از منطق فازی به منظور تعیین مناطق مساعد تغذیه مصنوعی آبخوان می­تواند نتایج مطلوبی را به همراه داشته باشد. در تحقیق حاضر با استفاده از ادغام الگوهای فازی در محیط سامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS) امکان اجرای طرح­های تغذیه مصنوعی در محدوده آبخوان دشت نهاوند واقع در آبخوان استان همدان مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور از ۷ لایه اطلاعاتی شامل ضخامت آبخوان، کیفیت آبخوان، کاربری اراضی، شیب عمومی حوزه آبریز، نفوذپذیری سطحی، تغذیه خالص و قابلیت انتقال استفاده شد. بررسی نقشه­های محاسبه شده نشان داد که در مجموع ۵/۹۴ درصد اراضی (معادل ۲۷/۱۲ کیلومتر مربع از مساحت آبخوان) که به صورت پراکنده گسترده شده­اند، دارای رتبه خوب و خیلی خوب از نظر اجرای عملیات تغذیه آبخوان می­باشند. در نهایت ۱۷ نقطه در نواحی مذکور به عنوان نقاط عملی مورد استفاده در تغذیه آبخوان تعیین و پیشنهاد گردید.

Keywords:

تغذیه مصنوعی , سطح ایستابی , منطق فازی , نهاوند