تاب آوری سالن شماره دو فرودگاه مهرآباد در بحران های احتمالی و ارزیابی زمان تخلیه اضطراری

هدف این مقاله، بررسی تاب آوری فرودگاه مهرآباد در بحران های احتمالی مانند جنگ و زلزله از طریق شبیه سازی تخلیه اضطراری جمعیت است. روش پژوهش از نوع توصیفی– تحلیلی، ازنظر حل مسئله ترکیبی و نوع نتایج تبیینی هست. جمع آوری اطلاعات میدانی و اسنادی انجام گرفته است. جامعه آماری شامل ۱۶۰ نفر از متخصصان، هیئت علمی و دانشجویان تحصیلات تکمیلی است. از نمونه گیری تصادفی و از فرمول کوکران استفاده شده است. بعد از انجام مصاحبه و تکمیل پرسشنامه، سناریوهای سازگار از نرم افزار Wizard حاصل و سپس مدل سازی در حالت عادی و فاجعه و خوش بین با حداکثر دو عامل ناسازگار در Any Logic در نظر گرفته شده است. نتایج شبیه سازی نشان داده است زمان در سناریو چهارم بازمان تخلیه ۱۲۵ دقیقه و زمان شبیه سازی ۸۷/۱۹ نسبت به بقیه سناریوها بیش تر است و در شرایط بحرانی تری قرار دارد. در سناریو ۱ شرایط عادی ازآنجایی که همه درب های ورود و خروج سالم هستند درصد تخلیه افراد بلافاصله پس از شروع بحران حداکثر است، وجود موانع تاثیری در ایجاد گره جمعیتی نداشته و با گذر زمان جمعیت به تدریج خارج می شوند. در حالت فاجعه، زمان تخلیه ۱۰۰ و شبیه سازی ۱۱/۵۹ دقیقه است. تاب آوری سالن شماره ۲ فرودگاه در شرایط عادی مناسب است ولی در صورت وقوع بحران و افزایش تراکم، ترس و سرعت، بسیار پایین است. برخلاف پژوهش های پیشین که نگاهی تک بعدی به مصالح تخلیه اضطراری داشته اند؛ این مقاله رویکردی ترکیبی دارد.

Keywords:

تخلیه اضطراری , شبیه سازی , مدل تحلیل حساسیت