بررسی تجارب مدیران مدارس ابتدایی از مهارت های بین فردی با اولیا دانش آموزان(یک مطالعه کیفی )

توانایی برقراری ارتباط موثر یکی از شاخص های مهم در تدریس اثربخش مدیران مدارس است . آگاهی و تسلط معلم بر این موارد و مهارتهای ارتباطی در جهت تحقق اهداف آموزشی امری اجتناب ناپذیر است . این تحقیق به منظور بررسی تجارب مدیران مدارس ابتدایی از مهارت های بین فردی با اولیا دانش آموزان(یک مطالعه کیفی ) است . روش تحقیق حاضر، کیفی و از نوع پدیدارشناختی است . جامعه آماری شامل ۱۸۰ نفر مدیر مدارس دوره ابتدایی شهر سلماس است . روش نمونه گیری به صورت هدفمند است . حجم نمونه آماری به روش اشباع شده بوده و در هر مرحله ای که محقق به غنای دادهها دست یافت ، کار نمونه گیری متوقف شد و حجم نمونه ۴۵ نفر می باشد. برای گرد آوری داده ها از مصاحبه نیمه ساختارمند و پرسش های باز استفاده شد. بدین صورت که پس از ضبط مصاحبه ها و تبدیل آنها به متن ، با استفاده از تحلیل محتوای کیفی ، متون مصاحبه ها مورد تجزیه و تحلیل پدیدارشناسانه قرار گرفت . روش تحلیل داده ها عبارت از روش هفت مرحله ای کلایزی است . نتایج تحقیق نشان می دهد که معرفی خود، سرعت کلام، برقراری جلسات مکرر، آشنایی اولیا به نحوه ارزشیابی ، عدم سرعت کلامی معلم ، بالا رفتن درک مطلب والدین و ارائه بازخورد به والدین در بعد کلامی ؛ در بعد غیر کلامی احساس امنیت دانش آموزان در کلاس، برقراری ارتباط موثر، دعوت اولیا به آرامش پوشش و آراستگی معلم ، خونسردی و خونگرمی معلم است . بنابراین معلم ها برای برقرای ارتباط بهتر با اولیا ، بایستی به شناسایی مشکلات ارتباطی توجه جدی نموده و از طریق علمی و عملی به حل آنها اقدام نماید.

Keywords:

مهارت های بین فردی , مهارت ارتباطی , ارتباط معلم , اولیاء , دوره ابتدایی