نقش سبکهای فرزندپروری اداراک شده در پیشبینی شایستگی تحصیلی دانش آموزان تیز هوش کم پیشرفت

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش سبکهای فرزندپروری اداراک شده در پیشبینی شایستگی تحصیلی دانش آموزان تیز هوش کم پیشرفت انجام گرفت. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانش آموزان شهر اردبیل در سال ۱۴۰۰-۱۴۰۱ تشکیل دادند که از میان آنها ۱۵۰ دانش آموز به روش نمونه گیری در دسترس بهعنوان نمونه انتخاب شدند و به پرسشنامه سبکهای فرزندپروری بامریند و پرسشنامه ارزیابی شایستگی تحصیلی دیپرنا و الیوت پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمونهای ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شد. یافته ها نشان داد که بین سبکهای فرزندپروری اداراک شده و شایستگی تحصیلی دانش آموزان تیز هوش کم پیشرفت رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین، نتایج تحلیل رگرسیون آشکار کرد که تقریبا ۲۷ درصد از واریانس شایستگی تحصیلی دانش آموزان براساس متغیرهای سبکهای فرزندپروری اداراک شده قابل پیشبینی است. .(P<۰/۰۰۱) بنابراین، میتوان نتیجه گرفت که سبکهای فرزندپروری اداراک شده از متغیرهای مرتبط با شایستگی تحصیلی دانش آموزان است و لزوم توجه مسئولین و دستاندرکاران این امر را به این گونه متغیرها طلب میکند.