اثربخشی بازی درمانی بر مشکلات یادگیری دانش آموزان دارای اختلال یادگیری

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی بازی درمانی بر مشکلات یادگیری دانش آموزان دارای اختلال یادگیری بود. طرح پژوهش حاضر از نوع آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه گواه و با استفاده از جایگزینی تصادفی آزمودنیهای در گروه های آزمایشی و گواه بود. جامعه آماری، شامل تمامی کودکان دارای اختلالات یادگیری مدارس ابتدایی دوره اول شهرستان بندرعباس در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ که در مدارس این شهر مشغول به تحصیل بودند. از این جامعه تعداد ۳۸ آزمودنی به روش نمونه گیری تصادفی چندمرحلهای انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه ۱۹ نفر) گمارش شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه مشکلات یادگیری کلورادو (CLDQ) بود. گروه آزمایشی به مدت ۱۰ جلسه مطابق با دستورالعمل بسته آموزشی ده جلسه ۳۰ دقیقهای به صورت گروهی مورد آموزش قرار گرفت. گروه گواه هیچگونه آموزشی دریافت نکرد. سطح معنیداری برابر p<۰/۰۰۱ در نظر گرفته شد. نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیری نشان داد که بازی درمانی باعث کاهش مشکلات یادگیری دانش آموزان دارای اختلال یادگیری در دانش آموزان گروه آزمایشی در مقایسه با گروه گواه در مرحله پس آزمون شده است. بنابراین، بازی درمانی به عنوان یک روش مداخله ای موثر در کاهش اختلالات یادگیری برای دانش آموزان میتواند مورد استفاده مربیان و دست اندرکاران آموزش و پرورش قرار گیرد.

Keywords:

مشکلات یادگیری , دانش آموزان دارای اختلال یادگیری , بازی درمانی شناختی-رفتاری