تحلیل تطبیقی دسترسی به فضاهای عمومی و کارکرد سیمای شهری با رویکرد توسعه پایدار (مطالعه موردی: مناطق ۱ و ۲ شهر کرمان)

شهر، فضایی کالبدی- کارکردی برای انجام انواع فعالیت های انسانی است و آراستگی و زیبایی محیط آن آرامش روح و روان را برای شهروندان در بر دارد. دستیابی به عدالت فضایی در توزیع فضاهای عمومی شهری هدف برتر و با اهمیتی برای برنامه­ریزان شهری بوده است، از این رو هدف این پژوهش، تحلیل تطبیقی دسترسی مناسب به فضاهای عمومی و سیمای شهری بافت قدیم واقع در منطقه یک و بافت جدید واقع در منطقه دو شهر کرمان با رویکرد توسعه پایدار می­باشد. روش انجام این پژوهش توصیفی- تحلیلی بوده که اطلاعات آن از طریق مطالعات کتابخانه ای و اسنادی، برداشت های میدانی، گردآوری شده­است. معیارهای دسترسی مناسب به فضاهای عمومی، سیمای شهری و کیفیت مسکن مشخص گردید و محدوده مورد مطالعه، منطقه ۱ و ۲ شهر کرمان مشخص گردید و داده­ها و اطلاعات با استفاده از نرم­افزار ۱۰.۳ ArcGIS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. جهت رتبه­بندی محلات مورد مطالعه از مدل AHP  بهره برده شده­است. نتایج نشان می­دهد که محلات مورد مطالعه بافت جدید (سرجنگلداری با ۴۲۸/۰ امتیاز و الغدیر۲ با ۳۰۴/۰) در رتبه­های اول و دوم و محلات مورد مطالعه بافت قدیم (ناصریه با ۱۶۹/۰ و قلعه محمود با ۰۸۴/۰ امتیاز) در رتبه­های سوم و چهارم قرار گرفته­اند؛ در نهایت دسترسی مناسب به فضاهای عمومی و سیمای شهری بافت جدید شهر کرمان با توجه به نتایج به­دست آمده از وضعیت مطلوبی نسبت به بافت قدیم برخوردار می­باشند و  ضرورت دارد برنامه­ریزی مناسبی برای بالا بردن مطلوبیت فضاها در بافت قدیم صورت گیرد.

Keywords:

بافت قدیم و جدید , شهر کرمان , مدل AHP , نرم افزار ArcGIS