بررسی نماد در شعر نو

نمادگرایی یکی از جریانهای مهم شعر نو است که شاعران معاصر هر کدام به نسبتی در این جریان شعری سهمی دارند. بررسی جریان نمادگرایی در شعر نو حاکی از آن است که نگرش و جهان بینی شاعر و زمینه اصلی اشعار او در تحلیل و تاویل نمادها نقش محوری دارد. هر شاعری متناسب با علائق، افکار و ارزش های خود، لحن و فضایی را ترسیم میکند که بار معنایی نمادها نیز به این ساختار بستگی دارد. این پزوهش با هدف تحلیل نمادپردازی در شعر نو، با طرح این سوالات: پیدایش نمادها در شعر نو از کجاست؟ قرائن کشف نماد در شعر نو کدامند؟ ضمن ذکر دلایل توجه شاعران به نمادها، چگونگی شکل گیری انواع تصاویری نمادین و چگونگی کشف آن ها در شعر نو را بررسی می کند. این پژوهش به روش کتابخانه ای انجام گرفته است که با مطالعه و تحلیل شعر پنج شاعر شعر معاصر نیما، اخوان، فروغ، شاملو و سهراب سپهری انجام شده است.

Keywords:

شعر نو , تحلیل نمادپردازی , چگونگی نمادپردازی , قرائن کشف نماد.