اثربخشی فرزند پروری مثبت نگر در سازگاری روانشناختی دانش آموزان

پژوهش حاضر باهدف تعیین اثربخشی فرزند پروری مثبت نگر در سازگاری روانشناختی انجام شد. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی که به صورت پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه اجرا شد. جامعه ی این پژوهش را تمامی دانش آموزان پسر پایه دهم متوسطه دوم منطقه دو بردسیر کرمان در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ تشکیل می دادند، برای انتخاب نمونه موردپژوهش از بین افراد واجد شرایط به صورت نمونه گیری در دسترس تعداد ۳۰ از انتخاب و به صورت تصادفی (۱۵ نفر گروه گواه و ۱۵ نفر گروه گواه) جایگزین شدند؛ و به پرسش نامه سازگاری روانشناختی سین ها و سینگ (۱۹۹۷) پاسخ دادند. گروه آزمایش طی مدت دو ماه در شش جلسه یک ساعته در شش هفته متوالی به صورت گروهی آموزش فرزند پروری مثبت ساندرز را دریافت کردند. لازم به ذکر است طی این مدت هیچ آموزشی بر روی گروه گواه صورت نگرفت. جهت تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه ۲۲ و از آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیره استفاده شد. نتایج نشان داد آموزش فرزند پروری مثبت نگر در افزایش سازگاری روانشناختی موثر بوده است (۰۰۱/۰>p). مشاوران و روانشناسان آموزش وپرورش می توانند از برنامه فرزند پروری مثبت بر سازگاری دانش آموزان در مدارس برای پیشگیری و نیز ارتقا سلامت آن ها استفاده نمایند.

Keywords:

فرزند پروری مثبت نگر , سازگاری روانشناختی , دانش آموزان