مسوولیت مدنی والدین در قبال طفل خارج از نکاح

کودکان خارج از نکاح کودکانی هستند که بدون وجود علقه زوجیت میان پدر و مادر و در اثر ارتکاب عمل زنا متولد می شوند. مطابق دیدگاه حقوقی، نسب این کودکان، نامشروع و غیرقانونی است و قانون مدنی جمهوری اسلامی ایران هم در ماده ۱۱۶۷ به پیروی از فقهای امامیه، طفل متولد از زنا را ملحق به زانی نمی داند. مفهوم عدم الحاق آن است که قانون، نسب طبیعی کودک نامشروع را نادیده می گیرد و آثار قانونی نسب مانند ولایت قهری، حضانت، نفقه و ارث را بر آن مترتب نمی کند. نتیجه آن که حقوق و تکالیفی که قانون برای اولاد در نظر گرفته است، به کودکان مشروع اختصاص می یابد.بنابراین اطفال نامشروع از برخی حقوق اعم از مادی و معنوی محروم می گردند. فرض اولیه پژوهشگر در تحقیق حاضر که به اثبات آن انجامیده آن بوده است که والدین با ارتکاب عمل نامشروع خود که می تواند از سرهوسبازی و شهوترانی باشد اقدام به تولد فرزندی می نمایند که به سبب فعل والدینش از بسیاری حقوق اجتماعی محروم شده است. بنابراین والدین در محرومیت فرزند ازحقوق اجتماعی سهیم هستند و درحقیقت عمل آنان بوده است که سبب محرومیت طفل گردیده؛ در نتیجه والدین بار مسئولیت ناشی از فعل خود را بر دوش دارند و این طفل است که می تواند بعدا جبران این خسارت ناشی از محرومیت های اجتماعی را از والدین خود طلب نماید.آنچه در این تحقیق مورد بررسی قرارگرفت حقوق اطفال نامشروع، مسئولیت والدین آنها در قبال طفل نامشروع، و زیان های وارده براین کودکان اعم از مادی و معنوی و جبران این زیان ها در حقوق ایران است.

Keywords:

طفل , طفل نامشروع , نسب , مسئولیت والدین , زیان , حضانت , ارث , نفقه.