رابطه ناگویی خلقی و حل مسئله با اضطراب امتحان دانش آموزان دختر دوره ابتدایی

پژوهش حاضر با هدف رابطه ناگویی خلقی و حل مسئله با اضطراب امتحان دانش آموزان دختر دوره ابتدایی انجام شد. روش پژوهش حاضر پیمایشی از نوع همبستگی بود.جامعه آماری مورد مطالعه در این پژوهش کلیه دانش اموزان دختر دوره ابتدایی در سال ۱۴۰۱ بود. تعداد ۱۰۰ نفر دانش آموز دختر با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای سنجش میزان اضطراب امتحان از پرسشنامه( اضطراب امتحان فریدمن و بنداس جاکوب ، ۱۹۹۷ )، برای سنجش حل مسئله از پرسشنامه(پرسشنامه حل مسئله هپنر PSIهپنر و کراسکوف (۱۹۸۷ به نقل از لارسون، پنترا و و نستد، ۱۹۹۵) و برای سنجش ناگویی خلقی از پرسشنامه( ناگویی خلقی بگبی، پارکر و تیلور (۱۹۹۴) استفاده شد و اطلاعات حاصل از این پرسشنامه ها با استفاده از روش های آمار توصیفی و استنباطی تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد ناگویی خلقی با اضطراب امتحان رابطه دارد اما حل مسئله با اضطراب امتحان رابطه ندارد.

Keywords:

ناگویی خلقی , حل مسئله , اضطراب امتحان , نوجوانان دختر