مدلسازی و تحلیل فضایی کاربری اراضی در برابر سیلاب(منطقه موردی: سیستان و بلوچستان)

پدیده سیل یکی از مخاطرات طبیعی است که هر سال نقاط شهری و روستایی کشور اتفاق میافتدو یکی از حوادث ویرانگر در کشور ایران محسوب می شود، با مدلسازی و تحلیل آسیبپذیری و مدیریت آن میتواند از خطر آن کاسته شود ؟در این پژوهش هدف مدلسازی و تحلیل فضایی کاربری اراضی در سه دوره قبل و حین و بعد از وقوع سیلاب در منطقه جنوبی استان سیستان و بلوچستان با استفاده ازروش شی گرا است.جهت به دست آوردن نقشه های کاربری اراضی از تصاویر ماهواره سنتینل استفاده شده است همچنین جهت مدلسازی و استخراج نقشه کاربری اراضی و پتانسیل سیل خیزی آن از روش نزدیک ترین همسایگی بهره برده شده است. در این مطالعه سطح منطقه مورد مطالعه به ۵ گروه اصلی از اراضی بر اساس روش طبقه بندی تقسیم شده است: پهنه ها و سطوح آبی، اراضی ساخته شده، اراضی بایر، زمینهای زراعی زیرکشت و زمینهای زراعی فاقد کشت. صحت مدلسازی بااستفاده از ماتریس خطا ارزیابی شد و نتایج نشان داد که اراضی بایر به دلیل وسعت بیشتر بیشترین تاثیررا از وقوع سیل متحمل شده است به نحویکه میزان آن از % ۸۸/۴۶ در زمان قبل از وقوع سیل به % ۸۵/۴۸ در حین وقوع سیل و % ۸۷/۳۷ در پس از وقوع سیل رسیده است.

Keywords:

مدلسازی , شیگرا , کاربری اراضی , سنتینل , سیل