ارزیابی انطباق و عدم قطعیت اندازه گیری در حوزه علوم و فنون مهندسی

ارزیابی انطباق فعالیتی است که برای ایجاد اطمینان مصرف کنندگان از ایمنی و کیفیت محصولات و خدمات تعریف می شود. در ارزیابی انطباق، نتیجه اندازه گیری برای تصمیم گیری در مورد مطابقت یک محصول با یک نیاز مشخص، استفاده می شود و همیشه با یک عدم قطعیت همراه است. آگاهی از عدم قطعیت اندازه گیری نتایج آزمون برای آزمایشگاه ها، مشتریان آنها و همه طرف هایی که این نتایج را استفاده و تفسیر می کنند، مهم است. به دلیل عدم قطعیت در اندازه گیری، همیشه ریسک تصمیم گیری نادرست در مورد مطابقت یا عدم مطابقت ویژگیهای فنی محصول با استانداردها و اسناد بین المللی بر اساس مقدار اندازه گیری شده وجود دارد. هنگامی که کمیت اندازه گیری شده به اندازه ای نزدیک به حدود رواداری (تلورانس) ویژگی مورد اندازه گیری باشد، تاثیر عدم قطعیت تخمین زده شده، بر تصمیم گیری می تواند چالش برانگیز باشد. در چنین مواردی می توان از قواعد تصمیم گیری برای بیانیه انطباق استفاده کرد. هدف از این مقاله بررسی نقش عدم قطعیت اندازه گیری در ارزیابی انطباق، و تاکید بر نیاز به تخمین مناسب عدم قطعیت اندازه گیری است. همچنین با هدف کمک به آزمایشگاه های آزمون در حوزه های مختلف فنی مهندسی و علوم پایه در درک قوانین تصمیم گیری مختلف مورد استفاده در ارزیابی انطباق و سطح ریسک (مانند قبول کاذب، رد کاذب) مرتبط با قاعده تصمیم گیری، روشی را برای انجام ارزیابی انطباق ارائه می کند

Keywords:

عدم قطعیت اندازه گیری , ارزیابی انطباق , حد رواداری , قاعده تصمیم گیری , ریسک