برنامه ریزی و فقر در ایران؛ عوامل، شاخص ها، دلالت های سیاستی و جایگاه تسهیلات قرض الحسنه در آن

ازجمله مسائل حوزه برنامه ریزی فقر، عدم رعایت عدالت در توزیع درآمد است که منجر به ایجاد این پدیده می گردد. چندبعدی بودن پدیده فقر مستلزم برنامه ریزی جامعی در تمام ساحات اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی است به طوری که منجر به توانمندسازی اقشار کم درآمد جامعه گردد. بدیهی است یکی از راه های مبارزه با فقر کمک به تامین مالی فقرا از طریق اعطای تسهیلات قرض الحسنه است؛ برای رسیدن به تخصیص بهینه در موضوع قرض الحسنه لازم است موضوع شناسی فقر به درستی صورت گیرد به همین منظور در این مقاله ابتدا جایگاه قرض الحسنه به عنوان یکی از راهکارهای کاهش فقر مطرح می شود. در ادامه با اشاره به عوامل فقر و شاخص مناسب اندازه گیری آن در ایران و بیان تجربیات سایر کشورها در مبارزه با فقر به دلالت هایی برای سیاست گذاری فقرزدایی اشاره می گردد. پیشنهاد هایی از قبیل تدوین برنامه جامع فقرزدایی با هماهنگی نهادهای متولی به جای عملکرد های جزیره ای، توجه به اقتضائات و پراکندگی نقشه فقر برای تخصیص سیاست های حمایتی، توانمندسازی خانوارهای نیازمند با آموزش وپرورش استعدادها، اصلاح نظام بانکی تورم زا، نظام توزیع کالا و خدمات و تخصیص بهینه منابع قرض الحسنه وجود دارد که در این مقاله به آن ها پرداخته شده است.

Keywords:

فقر مطلق , اندازه گیری نرخ فقر , نرخ فقر در ایران , قرض الحسنه