ارائه ی مدل ساختاری شهرت سازمانی با توجه به هوش سازمانی با میانجیگری تسهیم دانش (مورد مطالعه: دانشگاه آزاد شهر رشت)

سابقه و هدف: پژوهش حاضر سعی دارد تا نشان دهد که از طریق بکارگیری مولفه های هوش سازمانی و به اشتراک گذاری دانش در سازمان ها می توان شهرت سازمانی را ارتقاء داد و برای سازمان ارزش خلق کرد. مواد و روش: پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ ماهیت توصیفی – تحلیلی و از نوع همبستگی می باشد؛ جامعه آماری پژوهش شامل اعضای هیئت علمی دانشگاه آزاد شهرستان رشت به تعداد ۲۴۳ نفر و تعداد نمونه با استفاده از جدول مورگان ۱۵۰ تخمین زده شد. برای جمع آوری داده ها از سه پرسشنامه هوش سازمانی آلبرشت (۲۰۰۳)، تسهیم دانش لی (۲۰۰۱) و شهرت سازمانی کیم و لی (۲۰۱۲) و پالمن و همکاران (۲۰۰۹) استفاده شد؛ پایایی هر یک از پرسشنامه ها به ترتیب ۹۲/۰، ۹۰/۰ و ۸۹/۰ بود. یافته ها: نتایج پژوهش مستخرج از داده های حاصل از پرسشنامه که با استفاده از نرم افزار LISREL۸.۸ و SPSS ۲۵ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت، نشان داد هوش سازمانی اثر مثبت و معنی داری بر شهرت سازمانی و تسهیم دانش دارد؛ همچنین، تسهیم دانش دارای اثر مثبت و معنی داری بر شهرت سازمانی است؛ در نهایت، نقش میانجیگری تسهیم دانش در رابطه ی بین هوش سازمانی و شهرت سازمانی نیز اثبات گشت. نتیجه گیری: سازمان ها برای ایجاد شهرت سازمانی که منجر به ارزش افزوده ی بیشتر برای آنها می شود، باید مولفه های هوش سازمانی را در خود تقویت نماید و کارکنان را تشویق کنند تا دانش خود را با هم به اشتراک بگذارند.

Keywords:

organizational intelligence , Knowledge Sharing , organizational reputation