تحلیل تجربی تاثیر نیروی فشاری حاصل از فاصله اولیه بر بهبود صحت ابعادی، با استفاده از لایه هایی از جنس اتیلن پروپیلن فلوئورینه باضخامت های مختلف در روش پردازش دیجیتال نوری

روش های ساخت افزایشی به عنوان نوین ترین فرآیندهای ساخت قطعات در حوزه های پزشکی و صنعت در سال های گذشته، پیشرفت شایانی نموده اند. از بین روش های موجود، یکی از پرکاربردترین روش های پایه پلیمری، پردازش دیجیتال نوری (DLP) با بهره گیری از غشاءهای انعطاف پذیر است. از چالش های اصلی ساخت قطعات پلیمری لایه به لایه و بدون لایه، صحت ابعادی در راستای محور عمودی و صفحه ای قطعات چاپ شده است. در این مقاله با استفاده از سامانه طراحی و ساخته شده و با بهره گیری از سه غشاء انعطاف پذیر اتیلن پروپیلن فلوئورینه باضخامت های مختلف و رزین های Provision و Anycubic، به بررسی و تحلیل تجربی تاثیر  نحوه کالیبراسیون و فاصله اولیه بر روی صحت ابعادی قطعات چاپ شده درروش DLP پرداخته شده است. با بررسی نیروهای فشاری متاثر از فاصله اولیه، مشاهده گردید که با افزایش نیروی فشار هنگام تعیین فاصله اولیه، در غشاءهایی به ضخامت های ۱۰۰، ۱۵۰ و ۲۰۰ میکرون، در هر دو رزین، با کاهش ۱۷/۵% - ۳۴/۱%  ضخامت قطعه همراه بوده که با قرارگیری در فاصله اولیه بهینه، می توان خطای حاصله را به مقدار قابل توجهی کاهش داد. همچنین کاهش ضخامت غشاء انعطاف پذیر، رابطه مستقیمی با افزایش صحت ابعادی در قطعات چاپ شده، برای هر دو رزین مذکور، داشته است.

تحلیل تجربی تاثیر نیروی فشاری حاصل از فاصله اولیه بر بهبود صحت ابعادی، با استفاده از لایه هایی از جنس اتیلن پروپیلن فلوئورینه باضخامت های مختلف در روش پردازش دیجیتال نوری Keywords:

ساخت افزایشی , پردازش دیجیتال نوری , نیروی فشاری فاصله اولیه , صحت ابعادی , لایه نخست