شناسایی و اولویت بندی پیشایندهای همکاری میان سازمانی در سازمانهای دفاعی

الزامات و شرایط حاکم بر محیط فعالیت سازمان ها را بیش ازپیش ناگزیر به برقراری ارتباط با یکدیگر نموده است، لذا همکاری بین سازمانی نقش قابل توجهی در عملکرد سازمان ها ایفا می نماید؛ در این راستا هدف پژوهش حاضر شناسایی عوامل موثر بر تقویت همکاری سازمانی در یک یگان دفاعی است. این تحقیق ازنظر هدف، پژوهشی اکتشافی و از نظر نوع استفاده، کاربردی است و با روش آمیخته متوالی کیفی-کمی انجام شده است. مرحله کیفی با هدف شناسایی پیشایندهای همکاری میان سازمانی انجام شده است. مشارکت کنندگان این مرحله خبرگان حوزه ارتباطات بوده است. اطلاعات این مرحله با مصاحبه نیمه ساختاریافته گردآوری و با روش تحلیل مضمون تجزیه و تحلیل شدند. این الگو در بخش کمی اعتبارسنجی شد و پیشایندهای شناسایی شده رتبه بندی شدند. جامعه آماری این مرحله را کارکنان یکی از یگان های دفاعی تشکیل داده اند. نمونه گیری با روش تصادفی انجام شد. داده های این مرحله با کمک پرسشنامه گردآوری و با روش تحلیل عاملی و مدل معادلات ساختاری در نرم افزار پی.آل. اس تجزیه و تحلیل شد. پیشایندهای شناسایی شده برای تقویت همکاری میان سازمانی در سه طبقه اصلی دسته بندی شدند: عوامل سازمانی (تعیین راهبرد همکاری، ساختار هماهنگ، اعتماد سازمانی و اهداف مشترک )، عوامل انسانی (ویژگی های فرماندهان و ظرفیت منابع انسانی) و عوامل محیطی (بحران های محیطی و وجه و اعتبار یگان های دفاعی). یافته های کمی نیز نشان داد دسته بندی انجام شده قابل تایید است .الگوی ارائه شده می تواند به افزایش همکاری سازمانی یگان های دفاعی با سایر سازمان ها برای ایفای نقش موثرتر کشور یاری برساند و باعث افزایش قدرت دفاعی کشور شود.

Keywords:

همکاری , همکاری میان سازمانی , سازمان دفاعی , ارتباطات