بررسی و شناسایی مخاطرات محیطی سکونتگاه های روستایی (مطالعه موردی: روستای کندرود از توابع تبریز)

یکی از کانونهای مطالعاتی روابط انسان و محیط، پرداختن به مخاطرات محیطی است. مخاطرات محیطی ممکن است انسانی یا
طبیعی یا مشترک باشد و نتیجه هر چه باشد هم به انسان و هم به محیط برمیگردد. موضوع مهم این است که چگونه با مخاطرات
مقابله کرد، آن را کنترل یا محو کرد. عدم لحاظ محیطزیست در برنامه ریزیهای روستایی از مهمترین مسائلی است که جوامع
روستایی بهویژه روستای کندرود با آن درگیر است. این روستا از نوع روستاهای دشتی و بر روی مخروطه افکنه واقع شده است.
مخروطه افکنه ها در این منطقه به دالیلی چند ازجمله نزدیکی به گسلها و دارا بودن سازندهای سست و متخلخل )آبرفتهای
کواترنر(، در معرض خطرات ناشی از زلزله هستند. فعالیت لرزه خیزی این گسلها ازجمله گسل تبریز از طریق دادههای تاریخی و
دستگاهی مورد بررسی قرار گرفته است. کندرود در نزدیکی گسل بزرگ تبریز پیوسته مورد تهدید زمینلرزه های شدید قرار دارد و
ازآنجاکه تمامی منطقه بر روی رسوبات آبرفتی مستقر شده است، خواه ناخواه شرایط برای افزایش آسیب پذیری زمین لرزهها در آن
مهیاست. سیالب یکی دیگر از مخاطرات طبیعی است که روستای کندرود را تهدید میکند. در مطالعه حاضر جهت بررسی و بیان
روابط موجود بین متغیرهای تحقیق " روش توصیفی، تحلیلی" و برای بررسی آثار پیشین از روش "اسنادی" استفاده میشود. به
لحاظ هدف نهایی، مطالعه از نوع کاربردی است. اساس مطالعه مبتنی بر مطالعات میدانی )مشاهده مستقیم، و مصاحبه با اهلفن(
میباشد. در این مطالعه مخاطرات محیطی تهدیدکننده روستای کندرود مطالعه شده است.