تحلیل و ارزیابی سرانه کاربری اراضی فضای سبز شهر شیراز با استفاده از GIS

فضای سبز شهری، از جمله کاربری هایی است که توزیع و پراکنش آن در سطح شهر اهمیت زیادی دارد از این رو فضای سبز
باید از نظر کمی و کیفی متناسب با حجم فیزیکی شهر )ساختمان ها، خیابان ها و جاده ها( و نیازهای جامعه )از لحاظ روانی،
گذران اوقات فراغت و نیازهای بهداشتی( ساخته شود، تا بتواند به عنوان فضای سبزی فعال، بازدهی زیست محیطی و مستمری
داشته باشد. شهر شیراز بعنوان یکی از کالن شهرهای بزرگ ایران با توجه به موقعیت طبیعی خاصی که دارد، دارای فضاهای
سبز فراوان و پراکنده می باشد. لذا در این مقاله با روش توصیفی- تحلیلی و با ابزارهای ترسیمی اقدام به شناسایی و تعیین
سرانه های فضای سبز شیراز گردید و به منظور تعیین مکان های مناسب برای احداث پارک ها و فضای سبز از الگوسازی GIS
استفاده شد، ابتدا داده های مکانی گردآوری شده و سپس پایگاه اطالعاتی GIS تشکیل گردید و نقشه های تهیه شده برای هر
یک از معیارها، به یک الیه اطالعاتی در محیط GIS تبدیل شد. سپس به منظور الگوسازی به هر کدام از الیه های اطالعاتی بر
اساس میزان اهمیت آنها در مکان یابی فضای سبز، وزن مناسبی اختصاص داده شد. نتایج حاصل از تلفیق الیه های اطالعاتی،
زمین های منطقه را برای انتخاب مکان های مناسب برای فضای سبز اولویت بندی کرد، سپس این زمین ها را با نقشه کاربری
اراضی مقایسه کرده و نقشه نهایی مکانیابی فضاهای سبز شیراز با ۵ اولویت نامناسبترین، نامناسب، متوسط، مناسب، مناسب
ترین ترسیم گردید.

Keywords:

سرانه کاربری , اراضی , فضای سبز , G