کار آمدی در آموزه های نهج البلاغه

مفهوم کار آمدی و کارایی از مفاهیم مهم و جدید در عرصه های علومی مانند سیسات، مدیریت و اقتصاد می باشد. در این نوشتار تلاش شده است که این مفهوم در روایات نهج البلغه و کلام امام علی(ع) مورد بررسی قرارگیرد؛ لذا پرسش اصلی این پژوهش در این باره است و فرضیه بدین صورت طرح گردیده است:مفاهیم با اهمیت کار آمدی و کارایی به رغم تازه و عصری بودن آن، هم به طور اخص و هم به طور اعم و به مضمون در نهج البلاغه مورد اشاره امام علی(ع) قرارگرفته است. برای اثبات این مدعا ابتدا، مدیریت و شاخصه های آن از منظر امام بررسی می شود و سپس سعی می گردد مفهوم واژه کار آمدی و کارایی در نهج البلاغه جست و جو شود، آن گاه باتوجه به این که بسیاری از اندیشوران معاصر همچون «لیپست» کارایی و کار آمدی را عملکرد حقیقی و واقعی حکومت یا برآورده شدن کار ویژه های اساسی حکومت توسط نظام تعریف کرده اند، کار ویژه های اساسی حکومت و نحوه ایفای بهینه آن ها در نهج البلاغه تبیین می شود. در بخش آخر، شاخصه ها و راهکارهای تحقق کار آمدی از دید امام تشریح می گردد و در نهایت، با ارائه مستندات لازم، فرضیه و مدعای تحقیق اثبات می شود.

کار آمدی در آموزه های نهج البلاغه Keywords:

امام علی(ع) , نهج البلاغه , کار آمدی , کارایی , سیاست , مدیریت , دولتمردان