تاثیر یادگیری مشارکتی بر خودکارآمدی تحصیلی و مهارت های اجتماعی دانش آموزان دختر پایه پنجم ابتدایی شهرستان دهلران

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر یادگیری مشارکتی بر خودکارآمدی تحصیلی و مهارتهای اجتماعی دانش آموزان دختر پایه پنجم ابتدایی شهرستان دهلران در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ بوده که با استفاده از روش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل انجام شده است. جامعه آماری این پژوهش همه دانش آموزان دختر پایه پنجم دوره ابتدایی شهرستان دهلران که تعداد آن ها ۱۵۰۰ نفر است، که با استفاده از جدول تعیین حجم نمونه گرجسی و مورگان (۱۹۷۰) تعداد ۳۰۶ دانش آموز بصورت خوشه ای مرحله ای انتخاب شدند، و از بین آنها ۴۰ دانش آموز که نمره پایینی را در خودکارامدی تحصیلی و مهارتهای اجتماعی بدست آوردند را به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه (کنترل ۲۰ نفر و آزمایش ۲۰ نفر) جایگزین شدند. سپس آزمودنی های گروه آزمایش به مدت ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای بصورت روش مشارکتی آموزش دیدند. ابزار گرداوری داده ها پرسشنامه های خودکارامدی تحصیلی موریس ( ۲۰۰۱ ) و مهارت های اجتماعی ماتسون و همکاران ( ۱۹۸۳ ) بود. برای آزمون فرضیه ها از تحلیل آماری مانکوا و آنکوا استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد روش یادگیری مشارکتی موجب بهبود مهارت خودکارآمدی تحصیلی و مهارت های اجتماعی دانش آموزان می شود.

Keywords:

یادگیری مشارکتی , خودکارآمدی تحصیلی , مهارت های اجتماعی