اثربخشی مهارت های خود تعیین گری بر خودکارآمدی دانشجویان

مطالعه حاضر باهدف تعین اثربخشی مهارت های خود تعیین گری بر خودکارآمدی دانشجویان انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل تمامی دانشجویان کارشناسی دانشگاه پیام نور کرج در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ بودند که تعداد ۳۰ نفر واجد شرایط که داوطلب مشارکت در پژوهش بودند، به روش نمونه گیری در دسترس ۳۰ نفر انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه ۱۵ نفر) انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات مقیاس خودکارآمدی شرر و مادوکس (۱۹۸۲) بود. سپس گروه آزمایش طی مدت یک ماه و نیم در دوازده جلسه یک ساعته در شش هفته متوالی به صورت گروهی در آموزش خودتعیین گری شرکت کردند. لازم به ذکر است طی این مدت هیچ آموزشی بر روی گروه گواه صورت نگرفت، در پایان، پس آزمون بر روی هر دو گروه اجرا شد. جهت تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه ۲۲ و از آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیره استفاده شد. نتایج نشان داد که آموزش مهارت های خود تعیین گری موجب بهبود خودکارآمدی دانشجویان شد (۰۰۱/۰>P). بر اساس یافته های این پژوهش پیشنهاد می گردد که با برگزاری دوره های آموزشی مهارت های خود تعیین گری به دانشجویان آموزش داده شود.

Keywords:

خود تعیین گری , خودکارآمدی , دانشجویان.