مدل یابی صمیمیت زناشویی بر اساس سبک های دلبستگی و سبک های عشق ورزی با میانجیگری جهت گیری زندگی زوجین شهر اصفهان

هدف پژوهش حاضر مدل یابی صمیمیت زناشویی بر اساس سبک های دلبستگی و سبک های عشق ورزی با میانجیگری جهت گیری زندگی زوجین شهر اصفهان است. از بین جامعه هدف تعداد ۲۷۵ نفر به روش نمونه گیری تصادفی- ساده انتخاب شدند و براساس معیارهای ورود و خروج، پرسشنامهها جهت جمعآوری اطلاعات در اختیار آنها قرار گرفت. پرسشنامه های مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه سبک های عشق ورزی هندریک (۱۹۹۶)، پرسشنامه جهت گیری زندگی (loir) (۱۹۹۴)، پرسشنامه صمیمیت زناشویی اولیا (۱۳۸۵) و مقیاس سبکهای دلبستگی کولینز ورید (۱۹۹۰) می باشند. تحلیل داده ها با نرم افزارهای AMOS ۲۴ انجام گرفت. نتایج نشان داد که مدل پس از اصلاحات لازم از برازش مناسب در نمونه برخوردار بود. قبل از طرح مدل معادله ساختاری، همبستگی بین متغیر های پژوهش بررسی شد که نتایج پژوهش حاکی از آن است کهمدل صمیمیت زناشویی بر اساس سبک دلبستگی و سبک های عشق ورزی با نقش میانجی گری جهت گیری زندگی زوجین شهر اصفهان برازش دارد. نتایج نشان داد تمامی شاخص های برازش برای مدل اساسی پژوهش در دامنه خوب تا عالی قرار دارد؛ این نتایج بدان معناست که داده های تجربی مدل مفهومی پژوهش حاضر را تایید می کنند. با توجه به این نتایج فرضیه اصلی پژوهش تایید می شود. ۱- سبک های عشق ورزی بر صمیمیت زناشویی زوجین شهر اصفهان تاثیر مستقیم (ضریب تاثیر۳۷/۰) دارد. ۲- صمیمیت زناشویی اثر مستقیم (ضریب تاثیر۳۸/۰) و معناداری بر سبک های دلبستگی دارد. ۳- سبک های دلبستگی اثر مستقیم (ضریب تاثیر۶۴/۰) و معناداری بر جهت گیری زندگی دارد. ۴- سبک های عشق ورزی اثر مستقیم (ضریب تاثیر۳۱/۰) و معناداری بر جهت گیری زندگی دارد. ۵- صمیمیت زناشویی اثر مستقیم (ضریب ۱۶/۰) و معناداری بر جهت گیری زندگی دارد.

Keywords:

صمیمیت زناشویی , سبک های دلبستگی , سبک های عشق ورزی , جهت گیری زندگی.