باغ مسجد: ایده ای برای ساخت فضای پرورش و تربیت کودک

مساجد در گذشته کارکردهای متنوعی داشته اند؛ آن ها با معماری های دلکش و روح انگیز خود مکانی برای یادگیری و علم اندوزی، رفع اختلافات و منازعات و محفلی برای آگاهی از مسائل و مشکلات مردمان جامعه به شمار می رفته اند. اما امروزه، بسیاری از کارکردهای این اماکن مغفول مانده است در حالیکه می توانند ظرفیتی عظیم و بی بدیل برای فعالیت در حوزه کودک به شمار آیند. ظرفیتی که در رویکرد تربیت دینی خود را بیشتر نمایان می کند و می تواند بسترساز خلق خاطراتی شیرین از دوران کودکی باشد. امری که در شکل گیری «حس خود» و در نهایت، گرایش فرد به مسائل دینی منشا اثر است. اما در این میان یکی از مهم ترین کاستی های مساجد در حوزه فعالیت کودکان را می توان، عدم بهره گیری آن ها از طبیعت دانست. از آن‎ جا که حضور کودک در طبیعت بسترساز رشد مطلوب ذهنی و شناختی اوست، مقاله حاضر با استفاده از منابع کتابخانه ای و روش استنباطی از نوع توصیفی و اکتشافی، کوشیده است که ضمن تبیین ارتباط کودک با طبیعت به‎عنوان رکن مهم و اثرگذار تربیت، میان طبیعت و فضای روحانی مسجد تلفیق ایجاد کرده، با طرح ایده «باغ مسجد» به ایجاد محیط مناسبی جهت پرورش کودکان کمک رساند.

Keywords:

کودک , طبیعت , هوش طبیعت گرا , فکرپروری در کودک , تربیت دینی , مسجد