نقش سبک های دلبستگی و خود کارآمدی بر امید به زندگی در دانش آموزان

از جمله توانایی درونی که فرد می تواند به عنوان قابلیت شخصی و درونی جهت سازگاری در موقعیت های تحصیلی مورد توجه قرار گیرد، توانایی مقابله در برابر موانع و فشارهای موجود در حیطه تحصیلی به بیان دقیق تر امید به زندگی است. امید به زندگی و اهمیت و جایگاه آن، برای برخوردار بودن از زندگی خوب و شاد، امری انکار ناپذیر است. برخی از مولفان، با توجه به یافته های موجود، اظهار کرده اند که وجود امید و احساس کردن آن در زندگی مانند کلیدی است که می تواند قفل و گره مشکلات زندگی را باز کند و باعث شود تا افراد کنش های مثبتی داشته باشند. طبیعت همچون معلمی نامرئی فرد را به جنب و جوش وا می‫دارد تا ظرفیت های مختلف تحول را در مراحل متنوع و متفاوت آشکار سازد. رفتار دلبستگی دارای ارزش تکاملی برای انسان‫ها بوده است و به همین دلیل جزء ذخایر ژنتیک رفتاری آن ها درآمده است. خودکارآمدی به واسطه ی انگیزه ی درونی موجب می شود که فرد به طور خود انگیخته در محیط تلاش کند و به باورهای کارآمدی خود دست یابد. امروزه باورهای خودکارآمدی به عنوان یکی از مهم ترین و اصلی ترین عوامل در تبیین رفتارهای دانش آموزان محسوب می شوند. خودکارآمدی بالا منجر به سلامت روان می شود به این صورت که افراد دارای احساس خودکارآمدی بالا در هنگام مواجهه با مشکل به جای اضطراب و ترس، آرامش را تجربه می کنند، قادرند با ناکامی و نا امیدی مقابله نمایند و از جرات مندی، عزت نفس و اعتماد به نفس بالایی برخوردارند، اما برعکس خودکارآمدی پایین نقش مهمی در افسردگی، اضطراب، استرس و دیگر حالت های عاطفی بازی می کند. ‬‬‬‬‬‬‬‬

Keywords:

امید , خودکارامدی , دلبستگی , دانش آموز