بررسی تاثیر شاخص سبزراهها در طراحی پیاده راه شهری (نمونه مورد مطالعه: خیابان ۱۵خرداد نوشهر)

چیرگی خودرو در شهرها و سکونتگاهها، عامل از بین رفتن ویژگیهای پرشماری از بافتهای مسکونی شهری در جهان، به ویژه در ایران شده است. برای مردم شهرها، ترافیک و مسیرهای جدید اتومبیل، حس مکان و توان دریافت و بهره برداری از ارزشهای کالبدی(مانند ویژگیهای طبیعی، تنوع و نفوذ پذیری فضایی و بصری، شکل بدنه ها و آمیختگی کاربریها با بافت زمینه) و نیز درک ارزشهای یادمانهای کهن، هویت و اصالت بافتهای مسکونی را تغییر داده است. گذرها و میدانها که دیرزمانی در پی پیاده روی و تجمع مردم، محل آسایش، آرامش، جنبش و تعامل بوده، امروزه به خیابان، فلکه و لامکانی پر از هراس و شلوغی و آلودگی برای تجمع و گذر خودرو تبدیل شده است. آشفتگی پیادهروی نه تنها در گذرها، بلکه در همه فضاهای شهر مانند میدانها دیده می شود چنانچه گفته میشود سرنوشت میدان ایرانی به فضایی گم شده یا بی هویت تغییر یافته است. انسان همواره به فضاهای سبز شهری احساس تعلق می کند، فضاهایی که ریشه در طبیعت دارند. بیشتر شهروندان هر فرصتی را برای حضور در پارک و فضاهای آرام به دور از ترافیک و آلودگی هوا غنیمت میشمارند و براین اساس در مدیریت شهری نیز توجه به فضاهای باز و سبز شهری بسیار حائز اهمیت است. در پژوهش حاصل قصد بر آن است تا با بهرهگیری از شاخصههای مطرح شده در بستر سبزراهها و ارتباط آن با طراحی پیادهراه در منظر محیطی شهر نیز تاثیرگذار است. روش تحقیق پژوهش حاضر با توجه به روند کار تحقیقاتی و بررسیهایی که نسبت به متغیرها انجام پذیرفته است از نظر نوع روش پژوهش به صورت توصییفی - تحلیلیی و تحلیل محتوا میباشد و از لحاظ تحلیل در معنا به صورت کمی با توصیف و هم به صورت کیفیی با توصیف و تفسیر میباشد. در گردآوری اطلاعات نیز به صورت کتابخانهایی با ابزار سند خوانی و به صورت میدانی با مشاهده و فیلم و عکس میباشد.