اثربخشی روش ارائه بازخورد در بهبود مستندسازی پرستاران در بخش اورژانس بیمارستان امام رضا (ع) شهر مشهد

هدف ارزیابی مستمر مستندسازی پرونده پزشکی متضمن کیفیت مراقبت است. هدف از این مطالعه ارزیابی وضعیت مستندسازی پرستاری قبل و بعد از ارائه بازخورد به پرستاران در بخش اورژانس بود. روش ها پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی بود که در سال ۱۴۰۱ در اورژانس بیمارستان امام رضا (ع) در شهر مشهد انجام شد. ابتدا ابزار ارزیابی مستندسازی پرستاری اورژانس از طریق بررسی متون به دست آمد و روان سنجی شد. سپس ۱۵۰ پرونده به صورت تصادفی انتخاب و با ابزار بررسی شدند. نتایج بررسی به همراه راهنمای مستندسازی صحیح به صورت ویدئویی به کادر پرستاری بازخورد داده شد. ۱ ماه بعد از مداخله، ۱۵۰ پرونده به صورت مجدد بررسی و نتایج با یکدیگر مقایسه شدند. داده ها با نرم افزار SPSS نسخه ۲۲ و آزمون های تی مستقل، اسکوئر و دقیق فیشر تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها ۲۲ شاخص وارد روان سنجی ابزار شدند و ۱۸ شاخص امتیاز نسبت روایی محتوا و شاخص روایی محتوا بالای ۰/۵۶ و ۰/۷۹ به دست آوردند. ضریب آلفای کرونباخ با ۰/۸۵ تایید شد. میانگین امتیاز وضعیت مستندسازی پرستاری قبل از مداخله ۲/۱± ۲۷/۹ و بعد از مداخله ۱/۶± ۲۹/۱ از امتیاز کلی ۳۶ بود که افزایش معناداری (۰/۰۰۱>P) داشت. بیشترین درصد موارد ناقص و سفید مستندسازی مربوط به شاخص های فرم تریاژ و رعایت اصول اصلاح یا اضافه کردن بود. نتیجه گیری وضعیت مستندسازی شاخص های پرستاری در پرونده های بخش اورژانس بعد از مداخله بهبود معنا دار پیدا کرد. توصیه می شود ارزیابی و ارائه بازخورد به پرستاران در خصوص مستندسازی به طور مستمر پیگیری شود.

Keywords:

Documentation , Nursing , Emergency department , Feedback , ابزار ارزیابی , مستندسازی , پرستاری , اورژانس , بازخورد