تحلیل و ارزیابی تاب آوری در شهر پارسیان

در طی سال های اخیر، شهرها درصد زیادی از جمعیت جهان را به سوی خود جذب کرده اند، به طوری که تعداد کسانی که در شهرها زندگی می کنند به بیش از افراد ساکن در بیرون از شهرها رسیده است. امروزه این مراکز جمعیتی در معرض وقوع انواع سوانح طبیعی و با سوانح انسان ساخت به دلیل پیشرفت تکنولوژی قرار دارند، که نتیجه ای جز توسعه پایداری شهری نخواهد داشت؛ ازاین رو و در حال حاضر دیدگاه غالب از تمرکز بر روی صرفا کاهش آسیب پذیری به افزایش تاب آوری در مقابل سوانح تغییر پیدا کرده است. هدف ازآنجام تحقیق تحلیل و ارزیابی تاب آوری در شهر پارسیان بدون در نظر گرفتن مخاطره خاصی می باشد؛ به این منظور ۲۶ محله از محلات شهر پارسیان در نظر گرفته شد. جامعه موردنظر ۴۰۰ نفر از شهروندان می باشد که با استفاده از نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. نتایج حاصل از تحلیل آماری نشان می دهد تاب آوری شهر پارسیان از نظر پاسخ دهندگان پایین تر از سطح مطلوب می باشد؛ همچنین در بین محلات شهر پارسیان پنج محله مهندس محبی، محله چهنو، محله خالصی، محله چهنو جنوبی و محله روانها به ترتیب دارای بیشترین میزان تاب آوری و پنج محله شهرک بسیج، محله گاوبندی، محله سی دستگاه، محله چاه شنو و محله باغ به ترتیب کمترین میزان تاب آوری را بین محلات شهر پارسیان دارا می باشند.

Keywords:

برنامه ریزی شهری , تاب آوری , آسیب پذیری , شهر پارسیان